18-12-2018

Loslaten en vasthouden zijn tegenstellingen

Je hoeft niet los te laten, je kunt ook anders vasthouden.

Loslaten is afstand nemen, terugtrekken, je er “vanaf” houden. Op internet zie je dat veel geschreven en geadviseerd wordt over het loslaten van gevoel en emotie. Over vasthouden wordt niet zo veel geschreven. Het voorbeeld geeft aan: “een hamer vasthouden” Alsof het vasthouden geen betrekking heeft op gevoel en emotie. Dat vind ik wel opvallend. Hebben wij meer moeite om “los te laten” dan om “vast te houden”?

“Niet Loslaten maar anders vasthouden” is een mooie verbinder. Prachtig om hierover de filosoferen in combinatie met de thema’s die in de vele* conflicten/mediations vaak voorbij komen. Dit zal voor iedereen weer anders zijn. Niet alleen als mediator maar ook als mens, ouder, partner, collega enz.

In mijn werk heb ik mijn eigen (oude) ervaringen en overtuigingen los te laten om neutraal en onpartijdig te kunnen werken. Dat lukt mij omdat ik getraind ben om de signalen hierover bij mijzelf op te merken. Vasthouden en vooral “anders vasthouden” hoe doe ik dat? Daar kun je alle kanten mee op. Daar heb ik minder aandacht aan gegeven. Weinig training in gekregen.

In gesprek wil ik graag iedereen "vasthouden", erbij krijgen, faciliteren, de optimale uitkomst geven. Dat lukt niet altijd omdat de omstandigheden er soms niet naar zijn.

Een andere manier van anders vasthouden is vooral vertrouwen geven, fouten maken mag en ook ruimte geven aan de ander. Immers is ieders verhaal "de waarheid" als het zo gevoeld wordt. Ruimte geven aan ieders verhaal, beleving en emotie. Het voor elkaar krijgen dat de partijen elkaar ook ruimte willen geven en gunnen. Dat is voor mij het “anders vasthouden”. Daarna zorgen dat de partijen aan tafel de puzzelstukjes van hun conflict kunnen samenvoegen. Hun eigen standpunten “los” kunnen laten om naar een andere manier van vasthouden te gaan. Namelijk om het wenkend perspectief te omarmen en goed vast te houden.

Wat is voor jou “anders vasthouden”?






Service